شادي بعد از زدن گل ، مثل خورشت فسنجانست و هر کس به سبک و سليقه خودش آن را درست مي کنه ، يکي ترش، يکي شور، يکي شيرين و يکي ملس ، مردم هر کشوري هم بعد از ديدن يک گل زيبا در جام جهاني هم شادي شان را يکجوري نشان مي دهن، يعني نمي شه آدم شادي و را توي جيبش قايم کنه، بايد حتما نشونش بده، باز خوبه شادي چيز بدي نيست که آدم از نشون دادنش به ديگران بنفش بشه!
گل به ثمر مي رسد.
مردم آمريکا: oh! My god!
امارات: احسنت، مرحبا! مرحبا! مرحبا! ( به مدت چهل دقيقه!!)
پاکستان: حرفي نمي زنند، به خودشان بمب مي بندند از طبقه سه مي پرند توي کوچه، در نتيجه پنجاه نفر کشته و شونصد نفر زخمي مي شوند!
برزيل: با بدنشان حرف مي زند! يعني حرف هاي زيادي توي کمرشان است، فقط نمي دونن کجا بريزن، همينجا! همينجا!
انگلستان: ok! Very good !this is book!
آرژانتين: کتاب هايشان را ريز ريز مي کنند مي ريزند توي خيابان!
کره شمالي: شادي بعد از گل يعني چي؟! !
سومالي: شش نفر از قبليه همسايه را به نشانه شادي پوست مي کنند و تويش کاه مي ريزند.
هند: توي خيابان مي دوند، در نتيجه دويست نفر زير دست و پا له مي شوند.
چين: وقت براي شادي کردن ندارند، به جايش شلوار کُردي صادر مي کنند ايران!
اسپانيا: به نشانه شادي چند گاو را با نيزه مي کشند.
ايران: دهنت سرويس با اين گلي که زدي...! سلام فراوان به خار و مادرت با اين گلي که زدي!